Terug naar Sydney

Nadat ik maandag voor de laatste keer lesgegeven had op de Duyfkenschool, mijn tas had ingepakt en allerlei tickets had geboekt was het tijd om naar Sydney te gaan.
Voordat ik weg kon moest ik nog een aantal verslagen voor school typen om de overgang naar de nieuwe juf soepel te laten verlopen. Dit kostte helaas nogal wat tijd, waardoor ik niet meer alles kon uploaden voordat ik naar het station liep. Gelukkig kan dat onderweg wel ergens bij een MacDonalds ofzo.
Ik had genoeg tijd voor mijn treinreis ingepland, zodat ik me niet hoefde te haasten op het vliegveld. Voor het treinen in Queensland heb ik een chipkaart, dus hoefde ik geen kaartje te kopen. Wel had ik nog even wat tegoed toegevoegd. Toen de trein aankwam kon ik geen paaltje vinden om in te checken en in de trein hadden ze dat ook niet, dus heb ik eerst de trein maar een paar keer op en neer gelopen om een conducteur te zoeken. Toen ik er geen kon vinden ben ik op het grootste station van Brisbane uitgestapt om het te vragen. De man die ik sprak vroeg zich af hoe ik daar dan was gekomen en zei dat ik op eigen risico toch gewoon in de trein kon blijven zitten. Dit wilde ik niet riskeren (ik heb al genoeg boetes uit Australië om als souvenir mee naar huis te nemen ;-)) dus ben ik naar de hal beneden gegaan waar zo’n paaltje zou staan.
Hier kwam ik van die poortjes tegen net als in Rotterdam of bijvoorbeeld Londen, waar je niet langs kan zonder je kaart te gebruiken. Na het pasje erlangs te hebben gehaald, gaf het display de mededeling dat ik succesvol was uitgecheckt en dat er $10 was afgeschreven. Dat was natuurlijk ook weer niet de bedoeling en moest ik weer een telefoonnummer bellen om een deel terug te laten storten. In de volgende trein kon ik gebruik maken van het gratis WiFi in de trein naar het vliegveld, dus heb ik met de Muts afgesproken om hem in de bar bij zijn hostel te ontmoeten.
Op het vliegveld aangekomen bleek dat mijn vlucht gecanceld was en ik met een andere vlucht meekon. Bij Qantas zijn er net iets andere regeltjes dan bij Jetstar, maar over het algemeen is het een verbetering.
Ik had 20 kilo extra bagage bijgeboekt, dus toen ik mijn tas op het vliegveld zelf moest wegen (13kg), labelen (stickers printen, afpellen en om mijn tashengsel vouwen) en inchecken (tas op een sleetje leggen, laten scannen en met de lopende band naar het goede vliegtuig sturen) , was alles prima geregeld. Na het inchecken kon ik in het vliegtuig lekker relaxen. Ik kreeg nog wat te snacken en te drinken, maar helaas werkte mijn koptelefoon niet, dus heb ik maar wat gelezen en zitten typen.
De vlucht was weer snel voorbij en de piloot had de vertraging van een half uur terug kunnen brengen naar 10 minuten.
In Sydney kon ik vanaf het vliegveld met de trein naar het hostel van Muts, waar ik hem zou ontmoeten. Ik mocht echter de bar niet in omdat ik niet in het hostel verbleef. Toen ik wegliep zag ik hem gelukkig al om de hoek komen en nadat ik mijn tassen op zijn bed had gelegd, zijn we een café op gaan zoeken. Na een uur lopen hadden we eindelijk een geschikte bar gevonden en hebben we heerlijk op het terras aan het water zitten kletsen onder het genot van een pilsje of twee. Daarna was het voor de bar de hoogste tijd om te sluiten en voor ons tijd om ieder ons eigen hostel op te zoeken. Ik had mijn boekingsbewijs meegenomen uit mijn tas, dus kon rond 1:45 uur ’s nachts bij mijn hostel inchecken zonder tassen mee te hoeven zeulen.
Een paar uur later stond ik al weer bij de receptie om uit te checken en ben ik terug naar het hostel van de Muts gelopen om samen de campervan op te halen waar ik met Thijs in rond ga rijden.
Iets voor 10en waren we bij het verhuurbedrijf en na zelf op de computer vanalles te hebben geregeld kon ik al bijna het bus je meenemen. Ik moest alleen nog de one way fee van $360 betalen dacht ik, maar als je het busje niet wilde verzekeren moest je ook meteen $3500 afrekenen. Dat had ik helaas niet zomaar ergens in mijn broekzak of portemonnee zitten, dus moest ik toch maar een verzekering afsluiten van een paar honderd dollar. Snel een rondje gereden naar een benzinepomp om wat internettegoed voor de komende weken te halen. Dan kan ik namelijk mijn telefoon als navigatie gebruiken om alle tolwegen te ontwijken. Dat is hard nodig, want die zijn er nogal wat. Tolwegen, -bruggen of -tunnels zonder tolhuisjes om te betalen. Dat moet namelijk via internet of telefonisch vooraf of binnen 48 uur nadat je over zo’n weg hebt gereden.
Toen we een parkeerplaats voor de bus hadden gevonden (gratis tot 6pm), zijn we naar de botanische tuinen gegaan waar we de varens, palmen en aloë/cactus-families hebben kunnen bewonderen. Op de terugweg konden we na een stukje rennen ook nog met de gratis buslijn mee die vlakbij het hostel stopt. Nog wat gekletst en gedronken en toen was het tijd om een nieuw plekje voor de campervan te zoeken, in de buurt van het vliegveld, waar hij ’s nachts mocht staan. De dag erna kwam Thijs aan in Sydney, dus zou ik hem meteen op kunnen halen.
Ondertussen was Thijs natuurlijk ook onderweg naar Sydney en hij heeft daarbij ook genoeg meegemaakt. Dat lees je in het andere verslag.