Convict Trail

Woensdag 29-8, Eindpunt: Port Arthur

Om 8:00 uur was ik bij Apollo om mijn camper op te halen. Voor de derde keer was dit een HiTop Camper (Toyota HiAce), want die was me in Australië en Nieuw-Zeeland wel goed bevallen.

Ook deze keer moest ik weer de duurste verzekeringsoptie nemen, en na al mijn bankpasjes en m’n creditcard een paar keer te hebben geprobeerd en het geld uit mijn portemonnee te hebben gebruikt, kon mijn rondreis in Tasmanië nu echt beginnen.

Ik besloot om niet meteen naar Hobart te gaan, maar richting Port Arthur, gelegen op de zuidoostpunt van het eiland, te rijden. Tasmanië is verdeeld in een aantal gebieden en toeristische routes. Deze routes houd ik voor de komende paar verhalen als leidraad aan.

Via Eaglehawk Neck en Pirates Bay kwam ik op het Tasman schiereiland. Niet zo heel lang geleden (ongeveer een eeuw), werden criminelen vanuit Europa naar Tasmanië verscheept. Degenen die de lange zeereis overleefd hadden werden hier aan het werk gezet. Ze werden hier gebruikt om huizen te bouwen, grondstoffen te delven, bos te kappen, spoorlijnen aan te leggen en nog veel meer lichamelijk zwaar werk. Ontsnappen was vrijwel onmogelijk. Slechts een handjevol gevangenen is verdwenen (unaccounted for), terwijl er toch echt veel pogingen zijn gedaan.
Zo kwam ik hier een museum tegen, waar je kon lezen, zien en horen hoe het er in die tijd aan toe ging. Er was helemaal niemand in dit museumpje aanwezig, maar als je een ruimte inliep gingen daar de lichten aan en kon je op de muur de verhalen lezen. In de laatste ruimte kreeg je door middel van een druk op de knop een voorstelling te zien over een ontsnappingspoging.
De deuropeningen in dit museum waren erg laag. Ik moest flink bukken toen ik van de eerste naar de tweede ruimte liep en bij de volgende deuropening liep ik er keihard met m’n kop tegenaan. Deze was nog zo’n 20cm lager dan de vorige.

Op dit schiereiland waren ook mooie dingen te zien langs de kust, zoals de “Tasman Arch”, blowhole en “Devil’s Kitchen”. Hier heb ik wat rondgewandeld en genoten van het mooie uitzicht. De foto’s houden jullie nog van me tegoed, want de ruimte op deze site is weer op.

Ik ben naar een Tasmanian Devil-park geweest, waar ik heb gezien hoe deze Tasmaanse Duivels werden gevoerd. Heel mooi om te zien en horen hoe ze het vlees aan stukken scheuren, ermee rondrennen en de botten vermalen met hun tanden.
Je mocht hier ook zelf de kangoeroes voeren en omdat dat hier niet de hele dag door gebeurt, zoals in de Australia Zoo, waren de kangoeroes hier veel actiever. Terwijl twee kangoeroes om het voer in mijn hand aan het ruziën waren, beet één van de twee per ongeluk in m’n hand.

Rond 17 uur kwam ik aan bij het historische Port Arthur. Dit was een gevangenenkamp, helemaal door de gevangenen zelf gebouwd. Hier werden ze echt gebroken, door een combinatie van zwaar werk en bijvoorbeeld eenzame opsluiting, waarbij de gevangenen één uur per dag in stilte mochten luchten, maar wel met een soort masker (zak met 2 ooggaten), zodat ze onherkenbaar waren.
Hier heb ik me ingeschreven voor de Ghost Tour, waarbij je in het donker over het terrein loopt en je van de gids allerlei griezelige gebeurtenissen hoort.

Na de tour ben ik eerst daar op de parkeerplaats in het bed van de camper gaan liggen en later, toen ik daar na de laatste spooktocht werd weggestuurd, op een parkeerplaats ongeveer een kilometer verderop.


Donderdag 30-8, Eindpunt: Port Arthur

Toen ik wakker werd op de parkeerplaats naast het kerkhof, na een mooie spooktocht in Port Arthur, ben ik naar de chocoladefabriek ‘Federation’ gegaan. Hier heb ik rondgekeken en alle soorten chocolade mogen proeven die er werden gemaakt. Hier worden alle repen met de hand gemaakt en deze worden alleen in Tasmanië verkocht. (En een aantal repen worden naar familie van deze familie gestuurd.) Na hier een reep dropchocolade te hebben gekocht, heb ik nog een tijdje gezellig met de eigenares staan praten. Ze vertelde me dat ze met haar man net een huis had gebouwd aan Pirate Bay en ik mocht ook de foto’s zien. Het was een prachtig houten huis, met daarin een muur van leisteen en een bakstenenmuur met stenen die nog door de veroordeelden zijn uitgehakt of gebakken. Met dit huis hadden ze ook een prijs gewonnen.
De vrouw raadde me aan om naar de ‘remarkable caves’ te gaan en ook om Port Arthur nog eens bij daglicht te bekijken. Zelf vond ze de boottocht op Gordon River geweldig. Ze had deze tour al drie keer gedaan, maar zou hem zo nog eens doen als ze de kans kreeg.

Op haar advies ben ik naar de grotten gegaan en ik heb bijna de hele dag op Port Arthur rondgelopen. Bij de dagpas zat een rondleiding met een gids en een boottocht langs historische plaatsen van Port Arthur.
Toen het begon te schemeren, kwam ik aan bij de Coal Mines, waar de convicts jarenlang gewerkt hebben. Ik heb hier alle wandelroutes gelopen terwijl het steeds donkerder werd. In het bos hoorde ik de Tasmaanse Duivels, Wallabies en Kangoeroes, terwijl ik sommigen in de schemer nog kon zien. Toen ik terug bij de parkeerplaats was, was het inmiddels al een uur helemaal donker en ben ik daar onder de dekens gekropen. (Dat is ook wel nodig, want ’s nachts zakte de temperatuur tot 1,4 graden in de camper.)


Vrijdag 31-8, Eindpunt: Hobart

Op de terugweg naar Hobart kwam ik langs Copping, waar nog een convicts & settlers-museum was. Na een extra rondje langs Marion Bay had ik het museum gevonden. Het was eigenlijk meer een grote schuur, waarin allerlei materiaal was verzameld. Zo stonden er oude landbouwwerktuigen, wapens, platenspelers, bierblikjes en nog veel meer.

In Hobart ben ik gestopt bij de botanische tuinen. Hier heb ik een Chinese tuin, Franse waterval, groentetuin en een studententuin gezien. Een aantal mooie foto’s zal ik op facebook zetten. Ik vond de andere tuinen hier niet zo bijzonder als in Sydney en Brisbane, maar dat kwam misschien ook omdat ik vond dat het niet zo logisch was ingedeeld en er geen duidelijke routes waren.

In de buurt van de tuinen had ik ook een Technopark op de kaart zien staan. Toen ik daar aankwam bleek dit een bedrijventerrein te zijn en na een kijkje binnen in het gebouw, wist ik zeker dat er voor mij niets te zien was.

Later op de dag ben ik nog naar Salamanca Place geweest. Dit is één van de winkelcentra in Hobart. Toen ik hier ’s avonds weer terugkwam heb ik kunnen genieten van live muziek voordat ik bij de Ierse pub wat ging eten en drinken. Bij Murphy’s heb ik Fish & Chips gegeten met een heerlijke Amber Ale, voordat hier in het zaaltje ook de livemuziek begon.