Tasmanië

Wanneer je naar Tasmanië reist, moet je er rekening mee houden dat je geen fruit mee mag nemen. Dit vertelde de steward me tijdens mijn eerste vlucht (Brisbane – Sydney). Nu had ik net voor onderweg mijn eigen lunchpakket meegenomen. Bij internationale vluchten mag je een heleboel dingen niet invoeren om ervoor te zorgen dat er geen vreemde ziekten e.d. het land binnenkomen. Omdat dit een binnenlandse vlucht was, had ik mijn boterhammen met jam, ham, worst en kaas gewoon meegenomen. Ik had net twee dagen eerder pas een nieuwe jampot gekocht en het is dan toch zonde om weg te gooien ;-). Gelukkig vertelde de mevrouw van de quarantaine me dat jam en fruitrepen wel toegestaan waren.

Omdat ik pas na 16:00 uur in Hobart was geland, kon ik de camper pas een dag later ophalen. Ik had nog geen accommodatie voor de nacht, maar er waren genoeg foldertjes te vinden op het vliegveld. Ik besloot om bij een hostel in de stad te boeken waar je bij een overnachting een free pint kreeg. Gratis bier is altijd goed, dus heb ik daar maar geboekt. Toen ik de man van de inlichtingen vroeg hoe lang het lopen was naar het centrum, zei hij dat dit wel twee uur duurde, want het was 19 km. Aangezien ik met twee volle tassen geen 10 km/uur loop, bedacht ik dat ik er wel wat langer over zou doen, maar dan had ik ondertussen al wel wat van de omgeving gezien.

Met een kaart, hoofdlampje (om 6 uur is het donker) en mijn tassen volgde ik de bordjes naar Hobart. Toen op een gegeven moment de snelweg de enige optie was, ben ik toch maar even een stukje teruggelopen naar de benzinepomp, waar ze me vertelden dat dat toch de meest logische wandelroute vanaf het vliegveld naar Hobart is. Als je er wat langer over nadenkt is het wel logisch, de fietsen rijden hier ook over de snelweg, dus waarom zou je de vluchtstrook niet als voetpad gebruiken? Gelukkig was het droog en was de route eenvoudig te volgen.

Na een paar kilometer lopen liet de zool van mijn schoen los. Omdat ik nog best een stukje moest lopen, besloot ik maar terug te lopen naar een geschikte plek langs de weg die ik eerder had ontdekt. Nadat ik hier mijn spullen had uitgestald en mijn slaapplek had ingericht, belde ik naar het hostel dat ik niet meer zou komen en ze mijn kamer konden vergeven indien nodig. Ze vertelde me dat bij annuleringen minder dan 24 uur van tevoren de volledige kosten gelden en toen besloot ik toch nog maar een poging te wagen om daar te komen. Ik had wat inmiddels wat kit tussen mijn zool en schoen gedaan, maar dit was natuurlijk geen goede oplossing. De sleutel kon ik bij de bar van het hotel ophalen, omdat de balie van het hostel na 19u dicht zou zijn. Na een paar kilometer lopen ben in toch weer omgedraaid, de plaats waar ik de camper op moest halen was dichter bij het vliegveld dan bij het centrum, dus anders moest ik de dag erna weer dat hele stuk terug zien te komen.

Omdat ik geen water had om de pasta te koken, heb ik wat eten bij de subway gehaald en heb daarna heerlijk geslapen.