Tijd om te verhuizen

Omdat je bij alle hostels voor 10:00 uur moet uitchecken, was ik al op tijd naar de receptie gegaan. Ik had mijn rugzakken boven in een rek gelegd en heb mijn beddengoed en pasje ingeleverd. Ze vertelden me dat ik nog tot 6:00 pm van alle faciliteiten gebruik mocht maken, maar omdat internet voor de 5de dag op rij niet goed werkte ben ik naar de bibliotheek gegaan. Voor ik vertrok heb ik nog even contact opgenomen met Matthew, een man waarmee ik contact had gehad omdat hij een kamer te huur had in Byron Bay. Dat is een plaatsje aan de kust, zo’n 200 km van Brisbane verwijderd.

In de bibliotheek heb ik op internet verder gezocht naar een auto en naar de kosten om er een te verzekeren. Je kan een auto niet korter dan een jaar verzekeren en zelfs als je bijna nergens voor verzekerd bent, ben je al bijna $200 kwijt. Het vervoer naar Byron Bay was het volgende belangrijke punt. Er rijden geen treinen naar deze kustplaats, maar wel bussen. Ik had al snel een paar goedkope busreisjes gevonden, maar was voor de goedkoopste al te laat.
Die rijdt maar 3 dagen per week heen en drie andere dagen terug. De iets duurdere vertrekt over ruim een uur, dus ik moet opschieten. Aangezien je twee uur vantevoren op internet moet boeken, kan dit alleen nog via de telefoon. Ik ging snel terug naar het hostel en heb al mijn spullen uit de keuken ingepakt. Snel naar de busmaatschappij gebeld en die man vertelde me dat ik me 15 minuten vantevoren moest melden bij de chauffeur. Dat was al over een kwartier, dus moest ik snel op weg met drie rugzakken en een boodschappentas die samen zo’n 45-50 kilo wogen.

Tien minuten later stond ik zwetend bij de chauffeur en was ik een van de eersten die hij af kon strepen. (Mijn naam stond nog niet op de lijst, maar na wat uitleg, de reis betalen en een belletje was mijn naam er zo bijgeschreven.) De rijs naar Byron Bay duurde met deze bus slechts 2 uur, even lang als met de auto, maar omdat ze hier in het zuiden wel aan zomer- en wintertijd doen, was het al drie uur later. Na een telefoontje kwam Matthew me, na even wachten, een paar honderd meter verder ophalen.

In de auto zaten ook zijn vriendin, Martine, (uit Frankrijk) en een andere huisgenoot, Ben (uit Australië) omdat ze net van het strand kwamen. We reden het dorp uit en reden door een prachtig landschap. Uiteindelijk kwamen we uit bij een mooie villa aan het einde van een lange oprijlaan. Hier staat het huis waar ik de komende tijd mag verblijven. Ik heb de kamer voorlopig nog voor mezelf en betaal zelfs minder dan in het hostel.

Na even snel wat te hebben gegeten en een rondleiding door het huis te hebben gehad, ga ik nog even het zwembad in. Het is eigenlijk een soort lagune, een tropisch zwemparadijs met aan twee kanten een aantal bubbels die ik zeker nog als massagestraal ga uitproberen.