Op zoek naar een auto

Vannacht heb ik weer prima geslapen. Zoals jullie misschien op de foto al wel hadden gezien zijn het eigenlijk twee matrassen op elkaar, met zes wieltjes eronder. Ik heb vannacht geen last van muggen gehad, maar heb wel wat grotere beesten uit mijn kamer moeten jagen voor ik ging slapen. (Spinnen, kevers, dat soort beesten. Ik heb nog geen slangen, krokodillen of vogelspinnen in mijn kamer gehad. ;) )

Vandaag had ik weer genoeg te doen. Na een douche en een ontbijtje van cornflakes ben ik mijn tassen uit gaan pakken en spullen bij elkaar gaan zoeken. Omdat ik van plan ben hier nog wel een tijdje te blijven, heb ik alles gesorteerd in de kast gelegd. Hardloopspullen bij elkaar, fietsspullen ernaast, spullen die ik voorlopig niet nodig heb op een andere plank gelegd, enzovoort.

Daarna ben ik met mijn snorkel en duikbril/masker het prachtige zwembad in de achtertuin ingegaan om de camera te testen op waterdichtheid. Vandaag leek er niets aan de hand te zijn, dus misschien kan ik hem deze week wel meenemen om te gaan snorkelen en wil gaan kijken of ik iets van het wrakje kan zien dat hier voor de kust ligt.
In het zwembad heb ik met Matt en Martine nog gevolleybald en toen het ineens heel hard begon te regenen hebben we nog wat met de surfplank gespeeld.

Het was al bijna half één toen we het water uit kwamen, maar na het middageten ben ik op internet van alles over de auto en mogelijke verzekeringen gaan uitzoeken. Na mijn zoektocht had ik geconcludeerd dat een verzekering die alles dekt, ruim $500 kost voor een jaar (in termijnen wordt dat bijna $600) en dit vind ik toch wel veel geld.
Ook ben ik het adres van de verkoper en het adres waar ik voorlopig verblijf (245 Cooper Shoot Road, Cooper Shoot, NSW 2479, Australia. Ik weet alleen nog niet waar hier de brievenbus is, mochten jullie post willen sturen.) gaan opzoeken, zodat ik wist hoe ik moest lopen of rijden.

Het was maar 5 km, dus op zich goed te lopen, maar Matt had gezegd dat hij ’s middags naar de stad ging en dat ik mee mocht rijden. Dan kon ik daar mooi pinnen en was het zo’n 10 minuten teruglopen. Toen we uiteindelijk vertrokken was het al bijna 5 uur, dus moesten we opschieten. We kwamen nog twee dames tegen die we een lift hebben gegeven naar de stad en op de plek waar ze eruit gingen, ben ik ook maar uitgestapt. Dat was namelijk veel dichter bij Lilli Pilli, waar ik heen moest. Na even zoeken, bellen en een keer de weg vragen kwam ik aan bij 12 Lilli pilli road. De vrouw die me te woord stond vertelde dat de auto al was verkocht. Ik begreep er niets van, want ik had de verkoper 5 minuten eerder nog aan de lijn gehad. Verder was er ook niemand thuis, maar ik mocht op de oprit en onder de carport even kijken of de auto’s die daar stonden van het merk waren dat ik zocht. Ik zocht een kleine Ford, maar de auto’s die ik zag waren een dure Suzuki en een grote Mitsubishi.

Al voor ik de eigenaar opbelde had ik het idee, maar na het gesprek wist ik het zeker. Ik zat in het verkeerde dorp en moest dus heel ergens anders zijn. Na een telefoontje met Matt, waarin ik snel had uitgelegd dat ik niet op de goede pek was, ben ik naar dezelfde plaats gaan lopen waar hij me gisteren had opgehaald. Daar heb ik eerst kennis gemaakt met de andere mensen aan de tafel waar ze zaten (Ben was inmiddels ook klaar met werken en naar The Rails gekomen). Vervolgens hebben we het nog even over een paar andere auto’s gehad die Ben onderweg had gezien. Auto’s van $1200 tot $1600 die langs de weg stonden en nog een tijdje onder registratie vielen.

We gingen kort daarna weer weg bij Rails, maar ik had nog wel even de tijd om mijn drinken op te drinken. Eerst Ben zijn fiets demonteren zodat hij achterin paste, vervolgens de meiden die we een lift hadden gezien oppikken omdat ze misschien ook wel een kamer wilden huren en tenslotte voor de auto kijken.
De meiden zouden morgenvroeg voor de kamer komen kijken, dus die hoefden niet meer opgehaald te worden en toen we langs de straat met de auto’s die te koop stonden reden waren deze ook al weg. Op naar Lennox Head dus.

Na heel goed zoeken, een paar keer de weg vragen, de voicemail van de verkoper inspreken en een flink eind rijden, kwamen we bij het goede huis. De auto stond op de oprit voor ons klaar en de eigenaar kwam al naar buiten lopen toen we waren uitgestapt. De auto zag er heel goed uit, erg goed onderhouden en vertoonde eigenlijk geen mankementen. (Behalve dan dat het stuur aan de verkeerde kant zat enzo…)
Het is een automaat, heeft radio, stuurbekrachtiging, airco en rijdt prima. Ik heb er een proefritje mee gemaakt en na het tekenen van wat papieren en afrekenen was ik $400 armer en een auto rijker. Een goede deal al zeg ik het zelf, aangezien je bijvoorbeeld al $4 voor een brood betaalt.

Daarna zijn we met twee auto’s terug naar Coopers Shoot gereden en heb ik daar een eigen parkeerplaats gekregen. Als avondeten heb ik spaghetti gemaakt en ik heb ook al een portie voor morgen klaargezet, al weet ik niet zeker of ik dan in Brisbane eet of hier. Waarschijnlijk in Brisbane, aangezien het tegen 10 uur zal zijn als ik weer terug ben morgen.

Donderdag ga ik de auto op mijn naam laten zetten en de verzekering regelen. Ik weet nu al dat ik daarvoor meer moet betalen dan de auto me gekost heeft.

Ik ga lekker slapen, morgen twee vergaderingen en lesgeven. Dat wordt een langere dag dan ik tot nu toe gewend ben. (De beesten van vandaag heb ik al door de WC gespoeld, een krekel en een kakkerlak.)

Groetjes uit het warme Australië! 8)