Reisverslag van Thijs en Koen – dag 10

Na alle kilometers zitten in de auto de afgelopen week , op gisteren na dan, was het weer tijd om de benen te strekken. We zijn naar Watarrka National Park gereden om een wandeling door Kings Canyon te maken. Daar konden we ons warm gaan lopen en gaan genieten van de zon, dit hadden we wel nodig we het was een koude nacht.

Aangekomen bij Kings Canyon hebben we eerst een pad op en neer langs de rivier gevolgd naar het eerste uitzichtpunt, dit was al een half uur lopen. Hierna hebben we ook nog de “Rim Walk” van 3,5 uur gelopen. Gelukkig hadden we nu wel een flesje water meegnomen voor onderweg. Na een flinke klim bereikten we de toppen en konden we daar de route vervolgen. Het was heel de tijd opletten waar je liep want het was niet echt een gemaakt pad, het was ook steeds klimmen en dalen. Ook waren er boven nog een paar mooie uitzichtpunten en in het midden van alles ook nog een paradijs “Garden of Eden”. De Kings Canyon is eigenlijk geen berg maar een spleet in een grote rots, maar Thijs vond het toch gewoon een berg met een scheur erin. Wij zijn over die grote scheur/spleet heen gesprongen en er zijn maar weinig mensen die dat gedaan hebben. Veel mooie foto’s en film later waren we weer beneden bij onze camper. Het was zeker de moeite waard om te bezoeken en gelukkig paste het nog in onze strakke planning.

Het was nou zorgen dat we op tijd zijn voor de vlucht naar Brisbane. Deze gaat morgen pas, maar we moeten eerst nog naar Alice Springs rijden en daar morgen ook onze camper inleveren. Het was nog zo’n 5 uur rijden was ons verteld bij de benzinepomp. En waar we langs wilden rijden was echt alleen begaanbaar voor 4x4 auto’s. Helaas werd het dus omrijden en over een stuk weg waar we al geweest waren. Onze tank zat nog half vol en omdat de benzine daar ook zo duur was besloten we om nog ff te wachten met tanken. De volgende benzine pomp was 185km verderop en konden we nog wel halen. Ons lampje van de reservetank ging na 150km branden maar dat was niet erg want we waren bijna bij een pomp. Een stuk verderop stond een man (Aboriginal)midden op de weg, die om brandstof vroeg, omdat hun zonder stonden. Aangezien wij ook bijna niets meer hadden, zeiden we dat ze maar moesten wachten op de volgende voorbijganger. We wilden ze best een lift naar de benzinepomp geven, maar de man gaf aan dat ze helemaal geen geld meer hadden. Toen we bij de benzinepomp aankwamen bleek dat deze “OUT OF ORDER” was en we dus niet konden tanken. Terwijl dat wij dit opmerkten kwam de auto met de Aboriginals voorbij, de oplichters! Met veel goede hoop zijn we weer doorgereden, er zat tenslotte ook niks anders op. Al snel zagen we in de verte een bordje met een pomp aangegeven, Thijs blij want dit staat altijd 5km voor een pomp aangegeven, helaas was het bij deze 55km. Beetje jammer, maar toch maar verder rijden, met het reserve lampje steeds feller brandend. En ja hoor de Aboriginals stonden weer langs de kant, nu zijn we toch maar gewoon doorgereden. Het was voor ons spannend aan het worden, berg op en af. Langs de kant van de weg stonden al meer auto’s van mensen die geen brandstof meer hadden. Nog 30km, nog 20, 10, 5... En ja hoor, gelukkig bleef de auto doorrijden, ook na 90km in de reserve, en konden we weer tanken.

Met een volle tank nog even de laatste 200km gereden naar Alice Springs. Hier mocht je bijna heel de weg 130 dus dat schoot wel op. Daar nog even rond gekeken, de KFC bezocht om onze verhalen te posten en toen de camping opgezocht. Ons laatste nachtje in deze camper, dus spullen pakken, camper wegbrengen en “Brisbane, here we come”.