Reisverslag van Thijs en Koen – dag 20

‘s Ochtends gingen we vroeg uit bed voor het raften. We hadden onze wekker gezet om 5:45uur, zodat we op tijd voor de bus zouden zijn en nog even snel konden ontbijten. Onze wekker was niet de eerste die afliep, maar we waren wel het eerste uit bed. Voor we de kamer uit waren, was er al vijf keer een wekker afgelopen.

Het cafeetje tegenover het hostel was ’s ochtends al vroeg open en daar hebben we eerst wat gegeten en gedronken. De bus kwam rond 6:50uur aan. Iets later dan ons was verteld, maar dat zijn we inmiddels gewend.
De bus bracht ons eerst naar een verzamelpunt, waar we ook crocs/waterschoenen konden huren. Toen zijn we eerst naar een barretje gegaan (100 km ten zuiden van Cairns), waar iedereen met een bandje over moest stappen in een andere bus. Toen we met genoeg mensen in de bus zaten, moesten we nog wachten op een vriend van iemand die er nog niet was, terwijl er ook een Japans vrouwtje in de bus zat die niet de extreme tocht had geboekt.
in de bus kregen we een uitleg over de dag en nadat iedereen een soort surfshirt had gekregen, mochten we ons voorstellen en groepjes maken.
Wij hadden een groepje van vier, met een Kiwi en een Ier

We hebben in onze raft een hele mooie, vier uur durende, afdaling door het regenwoud gemaakt! Ondertussen luisterden we naar de commando’s en leuke, grappige verhalen / anekdotes van de gids. Op de rivier zijn we een paar keer (expres) over de kop gevlogen en is Thijs bijna uit de boot en Koen twee keer helemaal uit de boot gevallen, doordat de boot ineens tegen een rots tot stilstand kwam.
Onderweg hebben we langs de kant gegeten en zijn we een aantal keer van hoge rotsen gesprongen. Een paar keer hebben we van de mogelijkheid gebruik gemaakt om te zwemmen in het koude water van de rivier (Thijs vond dit net canyoning) en op sommige stukken langs de rivier stonden er mensen met touwen om ons, indien nodig, uit de stroming te vissen.
Tijdens het raften hebben we nog een flink aantal foto’s en filmpjes gemaakt. Luke (de kiwi) had een camera op zijn helm gemonteerd, dus van hem kunnen we ook nog wat beeldmateriaal verwachten.
Bij het barretje waar we eventjes stopten hebben we wat gedronken en daarna zijn we met de andere bus weer naar Cairns gebracht.

Toen we terug in Cairns waren, moesten we meteen terug naar de auto. Daar stond namelijk al een mogelijke koper bij de auto te wachten. Hij was er al wat eerder, dus zijn wij er ook maar zo snel mogelijk naartoe gelopen. Tijdens het lopen belde er nog iemand anders die de auto graag wilde bekijken. Met hem hebben we toen ook afgesproken om meteen langs te komen.
De eerste had na het testritje nog twijfels en wilde eerst nog andere mogelijkheden afwachten. De tweede klant was inmiddels ook gearriveerd met zijn familie en onderwierpen de auto aan een grondige inspectie. Het kapotte reservewiel hadden ze uiteindelijk ontdekt, maar de tape en het plastic flesje bij de wielkast zijn onopgemerkt gebleven.
Na wat prijsonderhandelingen en papierwerk hebben ze de auto gekocht en ze kregen mijn surfplank daarbij cadeau.

Wij moesten zelf snel weer onze bagage halen en eten bij het hostel, want we hadden nog maar 45 minuten voor we door de bestelde shuttlebus werden opgehaald om richting het vliegveld te gaan.
We waren de enigen in de bus en toen we bij het vliegveld aangekomen waren, bleek dat hij ons bij de binnenlandse vluchten had afgezet. Hij wilde ons wel naar de andere kant brengen, maar omdat het maar tien minuten lopen was, besloten wij het stuk naar de andere vertrekhal zelf maar te lopen.

In deze hal hebben we onze bagage gewogen en nog meer kleding weggegooid, zodat we samen precies 40,0 kilo bagage en zo’n 20 kilo handbagage overhadden.
Bij het inchecken moest Koen ter plaatse nog een ticket terug naar Australië boeken anders mocht hij niet mee naar Nieuw-Zeeland. Dat heeft hij toen gedaan via z’n telefoon, en konden we door naar de douane. Hier werd Koen z'n tas eruit gepikt, er zat nog een inbussleutelset en doppenset in. Deze mochten na overleg toch nog mee. Thijs werd ondertussen weer eens gecontroleerd op explosieven, gelukkig had hij nog steeds niets bij. Dus konden we verder richting de gate, waar halverwege Koen z'n laptop werd gebracht op het moment dat hij hem miste. Nog even geïnternet en wat gedronken. De papieren van de auto moesten nog op de bus, alleen er was geen brievenbus binnen de luchthaven, dus heeft een stewardess dit voor ons gedaan.

Het vliegtuig was al vroeg geland, dus konden we een half uur eerder boarden. Helaas voelde iemand voor in het vliegtuig zich niet helemaal top en moesten we op de ambulancebroeders wachten. Uiteindelijk vertrokken we 20-25 minuten later dan de originele tijd.