De wereld op tafel

Afgelopen dagen hebben we een week gehad met wereldgerechten…
De Nederlandse jongens (Max, Herre en Laurens) die hier vorige week zijn aangekomen hebben pannenkoeken gebakken. Mahasine heeft Marokkaans eten klaargemaakt terwijl Adèlaïde voor crêpes had gezorgd. Ondanks dat ik pas rond 23 uur thuiskwam, was er nog voldoende eten over en waren de anderen ook pas aan hun tweede hoofdgerecht bezig. Donderdag waren Matt en ik eigenlijk aan de beurt om eten klaar te maken, maar omdat hij zijn knie had verdraaid hebben we vrijdag pas gebarbecued. Mahasine is donderdag terug naar Frankrijk gevlogen, voor mij was het verder een hele rustige dag.
Vrijdagochtend gingen we naar the ‘secret beach’. Een strandje dat alleen bij locals bekend is en heel erg mooi moest zijn volgens de verhalen van Matt. Omdat ik had afgesproken om Adèlaïde na haar werk op te halen, ging ik niet met de rest mee maar zou met later Adèlaïde naar het strand gaan. Ze moest werken tot ongeveer half 3 en toen ik haar belde vertelde ze dat ze bijna klaar was. Na een SMSje stond ze op me te wachten bij de (verkeerde) duikshop en nadat haar fiets achterin de auto was geladen gingen we het strand zoeken. Na een hele tijd rond te hebben gereden en een paar keer de weg te hebben gevraagd, kwamen we bij het zandpad aan wat, dwars door een soort jungle, naar de twee strandjes zou leiden. De rest was naar het tweede strandje (White Beach) gegaan, wat ongeveer 15 km na de parkeerplaats van Kings Beach lag. Met de weg vol kuilen en de fiets achterin zijn we bij het eerste strandje gestopt om daar van de geweldige natuur te genieten en wat te surfen.
Toen we een tijdje later weer terug in Coopers Shoot waren moesten er snel nog even boodschappen worden gedaan en kon het barbecueën toch beginnen toen het donker begon te worden. Uiteindelijk hebben we weer heerlijk gegeten en heb ik m’n arm aan het rooster verbrand terwijl ik de aardappels uit het vuur haalde.