Reisverslag van Thijs en Koen – dag 8

Deze keer zijn we rond half zeven opgestaan. De dode kangoeroe die bij de rustplaats lag was al ver opgegeten. Het nachtleven van de dieren gaat gewoon door. Omdat we weer op tijd waren gaan rijden, was er verder nog niemand op de weg. De weg was helemaal leeg.
Koen was begonnen met rijden en al na een half uur had Thijs twee emoes gezien.

Op de weg zagen we de hele dag fata morganas. Dan leek het alsof er in de verte water op de weg lag, maar gelukkig was dat niet. Wel kwamen we na een tijdje op de snelweg een zebrapad tegen. Als je hier een tijdje bent raak je aan al die dingen gewend en kijk je niet meer op van fietsers, wandelaars of wilde dieren langs de snelweg. Deze zebra stond op de weg omdat dit stuk soms als landingsbaan wordt gebruikt.

De afgelopen dagen was het de bedoeling om alle verschillende (waarschuwings)bordjes die je langs de snelweg ziet, op de foto vast te leggen. In de categorie “gele ruiten met een dier erop” hadden we al koala’s, een kangoeroe, koe, gans, meerkoet, paard met ruiter, neushoorn op skateboard, koe en schaap gefotografeerd, maar we waren nog steeds op zoek naar een bordje met een dromedaris (camel) erop. Deze zoektocht ging vandaag gewoon door.

Terwijl we naar het noorden bleven rijden kwamen we langs opaalvelden en zagen we een heleboel grote mijnmachines aan de kant van de weg. Toen we gingen tanken zagen we twee roadtrains met dromedarissen. Toen we daarna doorreden hebben we op de weg nog vier keer een dubbele vrachtwagen met camels zien rijden.
Hier in de woestijn schieten de brandstofprijzen omhoog ( voor één liter loodvrije benzine betaalde je $1.22 in Sydney, en nu wel $2.00 in de woestijndorpjes), maar omdat we toch moeten blijven tanken zullen we daar maar niet te lang bij stilstaan.

Thijs wist niet hoe Uluru eruit ziet, dus elke 100 km vroeg hij of het de berg is die we op dat moment aan de horizon zagen. Zo had Thijs de enorme rots wel als eerste ontdekt, vanaf ruim 150 km afstand. Later bleek dit Mount Connor te zijn. Toen Ayers Rock voor ons aan de horizon verscheen was dat heel mooi. Het is prachtig om hier op af te rijden tot je bijna niets anders ziet.

Tijdens het rijden hebben we een aantal roofvogels (arenden?) gezien. De eerste zat op een brug daarna zagen we er één op een dode kangoeroe langs de weg en in een boom ernaast. Daarna hebben we er nog een heleboel gezien (nog ongeveer 15).

15 is ook het aantal tegenliggers dat we in 100 kilometer tegenkwamen. Lekker rustig, zodat je ook nog wat van het uitzicht kan genieten en iedereen zwaait naar ons, behalve personenauto’s.

Toen we vlakbij het park van Uluru en Kata Tjuta waren, hebben we daar de enige camping in de wijde omtrek opgezocht. Ook hier kunnen ze daarom de prijzen flink wat opschroeven.
Op de camping hadden we weer de mogelijkheid om onze vuile was te wassen, $4 voor de wasmachine en $4 voor de droger. Omdat we nog maar $6 in muntjes hadden is Thijs toen geld gaan wisselen bij andere campinggasten, want de receptie as inmiddels al dicht. Bij de wasmachines aangekomen bleken ze alleen te werken op 4x $1, terwijl je voor de droger wel muntjes van $2 kon gebruiken. We hebben toen alles met de hand gewassen, uitgespoeld en uitgewrongen. Daarna alles in de droger en weer 20 minuutjes terug naar de camper. Omdat de was daarna nog niet droog was (het leek wel of hij er veel natter uit kwam dan toen hij er in ging), hebben we de was nog een keer uitgewrongen en voor de tweede keer in de droger gedaan, maar ook toen was hij nog niet droog. Omdat het zo niet wilde werken en je zo snel door je geld heen raakt, hebben we de broeken, shirts en truien maar op de hekjes bij onze standplaats gehangen. De kleinere dingen hebben we in de camper opgehangen.