Reisverslag van Thijs en Koen – dag 24

We hadden gehoord dat er ’s ochtends nog veel ijs op de piste lag, dus besloten we pas tegen de middag naar de piste te gaan. Na een ontbijt vertrokken we de bergen in en mochten we met de camper de smalle bergpaadjes oprijden.
Na een lange weg langs diepe afgronden, kwamen we op een parkeerplaats terecht waar op een bord stond aangegeven dat sneeuwkettingen vanaf dat punt verplicht waren.
Op dat moment konden we de set sneeuwkettingen tevoorschijn halen en gelukkig wist Thijs ongeveer hoe het moest. Omdat we de kettingen om de voorwielen hadden vastgemaakt, konden we ze een paar kilometer verder er weer af halen, om ze vervolgens om de achterwielen heen te knopen, we bleken namelijk achterwielaandrijving te hebben. Helaas was het daar al weer een aantal graden kouder en moesten we in de sneeuw met halfbevroren handen de kettingen weer vastmaken.

Bovenop de berg hadden we een schitterend uitzicht en waren we aangekomen bij de skipiste. Onze camper viel wel op tussen de 4x4wagens op de parkeerplaats.
Bij de parkeerplaats stond een gebouwtje, maar toen we daarheen liepen, bleek dat alleen een café te zijn. Na wat meer speurwerk vonden we ook de receptie en materiaalverhuur onder het gebouw en konden we gaan skiën en snowboarden.
Gelukkig hadden ze ook schoenen waar Thijs met zijn voeten in paste en ook kreeg hij een helm en polsbeschermers voor de veiligheid.
Toen we al het nodige materiaal hadden zijn we eerst een paar keer van de minihelling afgegaan. In het begin was het wel even wennen, maar het ging al snel een heel stuk beter, zodat we na drie afdalingen met de lift omhoog konden.
Thijs had het meeste moeite met de liften, want daarbij viel hij vaker dan op de piste zelf.

Met een notenkraker konden we naar de top van de helling, zodat we over de route ‘Thriller’ naar beneden konden skiën / boarden. Je moest een metalen klem om het touw heen draaien, zodat je daardoor omhoog werd getrokken. Dit is nog een hele kunst, want terwijl je denkt dat er niets meer mis kan gaan en je de kabel even netjes wil leggen voor de katrollen waar hij vanaf is geschoten, lig je weer in de sneeuw en moet je opnieuw beginnen.
We hebben deze dag weer een aantal stukjes gefilmd en veel mooie foto’s gemaakt.
Toen het vier uur was, moest iedereen het skigebied verlaten en zijn we ons materiaal in gaan leveren. Bij de camper hebben we ons biertje van de Hobbiton-filmset opgedronken, omdat dit wel een geschikte gelegenheid was.
Na een gesprek met de buren en wat foto’s, werden we naar beneden gedirigeerd zodat ze wisten dat iedereen voor het donker de berg af was.
We mochten nu dus weer terug langs de bergweggetjes in een soort colonne naar beneden, waar we bij de parkeerplaats de sneeuwkettingen weer konden verwijderen.

Onderweg naar Christchurch kwamen we een historische pub tegen. Daar hebben we wat gedronken en een paar potjes gepoold.
In onze zoektocht naar een kampeerplaats dichtbij de luchthaven van Christchurch zijn we in Belfast beland. De receptie op de camping was al gesloten, maar de eigenaar vertelde dat we een plekje uit mochten zoeken en de volgende dag maar binnen moesten lopen bij de receptie om alles verder te regelen.