Rondreizen op het zuidereiland zonder Thijs (1/3)

13-8-12: Springfield
Omdat het de laatste dagen vrijwel non stop regende, heb ik in Christchurch in de bibliotheek de weersvoorspelling van de komende dagen bekeken. Het was nergens prachtig weer, maar van de locaties die ik had geprobeerd, was Franz Josef de plaats waar het in ieder geval droog was.
De bibliotheek ging om 17u dicht, dus nadat ik wat foto’s op de harde schijf had kunnen zetten (toen ik hem in de bieb op een andere PC aansloot, werkte het gelukkig wel), ben ik in de camper gestapt en ben ik de binnenlanden in gereden.
Omdat het om zes uur donker is, besloot ik om 19u bij Springfield te stoppen om te slapen. Ik had een droog stukje gras gevonden op een kampeerterrein dat er redelijk verlaten uitzag.
Na een goede nacht slaap werd er op de camper geklopt door de eigenaar/opzichter van het kampeerterrein. Hij vertelde dat het al laat was toen ik de vorige avond aankwam en hij had geen zin om in het donker mijn kant op te komen strompelen. Omdat hij een onderbeen miste, liep hij op krukken en ik kan me voorstellen dat het lopen met krukken op een nat grasveld ook niet ideaal is.
Na mijn ontbijt ben ik naar de stacaravan gereden die in een andere hoek van het grasveld stond. Daar heb ik de man $7 betaald en vroeg hij me waar ik op weg naartoe was. Na een kort gesprekje en wat tips over te bezoeken plaatsen, activiteiten en het beste Nieuw-Zeelandse biermerk (naast zijn zelfgestookte moonshine dronk hij meestal ‘Speights’ wat ongeveer hetzelfde klinkt als ‘Spades’ wat ik in de XXXX Brewery had geproefd) vervolgde ik mijn reis.


14-8-12: Haast
De volgende dag reed ik door wat kleine bergdorpjes en ben ik via Arthur’s Pass naar de Westcoast gereden. Hoewel het door de Kiwi’s over het algemeen Wetcoast wordt genoemd, was het nu juist een plaats om de regen te ontvluchten.
Ik kwam terecht in dorpjes die rond 1860 ontstaan zijn door goudzoekers die er in die periode een huis/hut hadden gebouwd. De namen zal ik niet elke keer noemen, want deze zijn een stuk lastiger uit te spreken (en te onthouden) dan den plaatsnamen waar we in Australië doorheen zijn gereden. Zo reed ik deze ochtend door Wainihinihi, Kumara, Kaihinu, Hokitika en Takutai richting Franz Josef (Ook Waiau genoemd, net als een plaats waar ik eerder met Thijs al had geslapen) langs mooie meren, bergen en gletsjers zoals de Fox Glacier.
De dag was nog niet om, dus ben ik verder zuidwaarts richting Haast gereden, omdat dit me ook wel een interessante plaats leek. Toen de zon onderging, heb ik de camper geparkeerd op een DOC (Department of Conservation) Campground bij Lake Paringa, waar ik heb geslapen tot het weer licht werd.


15&16-8-12: Wanaka / Luggate
‘s Ochtends om 7 uur was ik weer aan het rijden, omdat het voor die tijd nog donker is. Ontbijten in het donker is niet ideaal, dus nam ik me voor om de wekker de dagen erna maar een half uurtje later te zetten.
Via een tussenstop bij het uitzichtpunt ‘Knights Point’ ben ik in Haast aangekomen, maar hier viel helemaal niets te beleven. Vlak bij Haast ben ik gestopt bij een aantal watervallen: ‘Thunder Creek Falls’ en ‘Fantail Falls’. Omdat het hier niet zo veel had geregend, waren de watervallen minder breed dan normaal, maar kon ik wel de stenen in de droge rivierbedding gebruiken om een statief voor het fototoestel te bouwen. Lang leve de zelfontspanner ;-)

Via de ‘Gates of Haast’ en ‘Haast Pass’ kwam ik uit bij twee enorme meren. Lake Wanaka en Lake Hawea zorgden weer voor een erg mooi uitzicht en als James of Jane zei dat het erg mooi was om hier te stoppen, dan luisterde ik naar de ontstaansgeschiedenis en maakte ik van de gelegenheid gebruik om even de benen te strekken.
Toen ik in Wanaka aankwam, reed ik langs Puzzling World, waar een toren staat die 100x schever staat dan die in Pisa. Na even binnen te hebben gekeken, besloot ik maar een combinatiekaartje te kopen voor de kamers met illusies en het grote doolhof buiten. In het doolhof was het de bedoeling om de gekleurde torens op elk van de hoeken te vinden/beklimmen en vervolgens de uitgang te vinden. Na ruim een half uur rond te hebben gelopen en alleen de Groene Toren te hebben gevonden (wel 3 keer ofzo ;-)), besloot ik even te stoppen en in de kamers binnen te gaan kijken. Zo was er een kamer waarin je heel groot/klein leek en een andere waarin het leek of de zwaartekracht anders werkte en het water bijvoorbeeld omhoog liep.

Op de camping die ik in het nabijgelegen plaatsje Luggate vond, kon ik voor $8 overnachten op een plaats zonder stroom. De eigenaar bleef maar doorpraten en alles was “Good as gold”. Hij gaf me als tip om naar de Luggate Hotel bar te gaan, 5 minuten lopen vanaf de plaats waar ik mijn camper had neergezet. In die bar hadden ze namelijk heerlijk eten en mooie barvrouwen, dus ben ik daar heengelopen nadat ik mijn avondeten op had. (Ik had die middag net boodschappen gedaan en het vlees in de aanbieding bleef nog maar een paar dagen goed, dus hoefde ik niet voor het heerlijke eten die kant op.
In de bar kwam ik een familie tegen, waar ik mee aan de praat raakte. De vrouw had een tante in Slagharen wonen, maar had zelf nooit in Nederland gewoond. Toch was het wel leuk om zo weer even over Nederland te praten. Ik werd door de familie uitgenodigd om aan tafel te komen zitten in het restaurantgedeelte, omdat er op dat moment verder geen klanten in de bar waren en we ons gesprek zo voort konden zetten. De familie hadden ook nog een gast uit de Verenigde Staten, die de familie binnenkort weer ging verlaten, en een jongen uit Italië, die sinds Juni bij de familie verbleef.

Tijdens de tussenstops bij informatiepunten langs de route, had ik gelezen dat een aantal dieren (zoals, possums, muizen, konijnen en rode herten) een plaag waren in deze regio, waardoor andere dieren werden bedreigd. Zo was het idee om te gaan jagen ontstaan. Toen ik aan tafel vertelde dat ik de volgende dag misschien wilde gaan jagen, vond een van de dochters meteen dat hun vader en ik wel konden gaan jagen. Helaas was het wel erg kort dag en zou bijvoorbeeld zaterdag wat handiger zijn. Helaas dacht ik maar weinig tijd te hebben en die zaterdag al vele kilometers ver weg te zijn, dus heb ik hier verder niets over afgesproken.

Na een nachtje slapen en een dag zoeken naar iemand om mee te gaan jagen (een gids kostte me ruim $800 en dat vond ik nogal prijzig) baalde ik wel een beetje dat ik geen telefoonnummer had gevraagd, zodat ik kon bellen om toch op zaterdag te gaan jagen.
Die avond in de hotelbar heb ik weer een aantal potentiële jagers aangesproken, maar blijkbaar was het weer aan het verslechteren, zodat je in het weekend liever niet buiten wilde zijn.
Daarom ben ik de volgende dag maar weer verder gereden.