Rondreizen op het zuidereiland zonder Thijs (2/3)

17-8-12: Shag Point (bij Palmerston)
Op advies van de laatste campingbaas ben ik pinguïns gaan zoeken bij Shag Point in plaats van het commerciële Dunedin. Rond 10 uur vertrok ik van de Westcoast naar het zuiden van de oostelijke kust. Na een toeristisch ritje langs Mount Pisa, Cromwell, Alexandra en Ranfurly kwam ik rond een uur of 4 aan bij Shag Point. Om daarna het uitkijkpunt te vinden was niet zo lastig. Shag Point was eigenlijk maar één lange straat en wanneer je die helemaal door had gereden, kwam je aan bij een parkeerplaats met een uitkijkpunt voor de zeehonden. De parkeerplaats 20 meter verder hoorde bij het uitkijkpunt van de yellow eyed penguins.
Je kon wel goed merken dat het hier veel geregend had, want de kleigrond rondom de parkeerplaats was spekglad en je moest dus goed uitkijken dat je niet naar beneden gleed. Helaas heb ik in het uurtje dat ik gezocht heb, alleen zeehonden en een bepaald soort zwart-witte vogels gevonden, maar geen pinguïns. Toen het donker begon te worden, ben ik een paar honderd meter teruggereden en heb ik de camper naast het strand geparkeerd, waar ik ook heb overnacht.


18-8-12: Otematata
Omdat ik geen pinguïns had gezien, ben ik via Moeraki Boulders (Kaihinaki) en Kakanui naar Oamaru gereden.
De Moeraki Boulders zijn grote ronde stenen die op het strand liggen. Een aantal zijn door de golven al in een heleboel stukken uit elkaar gevallen. Na een wandeling over dit strand, een paar foto’s en een bezoekje aan de giftshop ben ik weer verder gereden.

De ochtend in Oamaru heb ik doorgebracht door lekker door de stad te wandelen en een aantal boeken- en souvenirwinkeltjes van binnen te bekijken. Ook ben ik naar de plaatsen geweest waar de pinguïns leven.
In Oamaru hadden ze twee pinguïnkolonies. Ook hier hadden ze de ‘yellow eyed penguins’ op het strand waar ze het hele jaar door leven en, ongeveer twee uur voor zonsondergang, elke avond na het jagen aan land komen.
Op het uitkijkpunt bij het strand heb ik van 3 tot 6 tevergeefs op de pinguïns gewacht en omdat het daarna te donker was, heb ik ze ook hier niet gezien.
De andere kolonie is van de ‘blue penguins’. Het stuk land waar deze pinguïns hun nest hebben is afgezet met een hek en om ze hier ’s avonds te zien moet je weer flink in de buidel tasten. Omdat ik in Christchurch ook al naar blue penguins had gekeken met Thijs, had ik geen zin om er nu voor te gaan betalen en ben ik weer naar de camper terug gelopen.
In de plotseling opkomende mist ben ik naar Aviemore Dam gereden en toen ik klaar was met koken, was de mist verdwenen en heb ik daar overnacht onder een heldere sterrenhemel.


19-8-12: Mayfield
Via Omarama ben ik naar Twizel gegaan. In dit wat grotere dorp had ik gehoopt om ergens WiFi te vinden, maar ook hier was er geen MacDonalds te vinden en de bibliotheek was op zondag niet geopend.
Ik had mezelf de keuze voorgelegd om voor de laatste paar dagen een extra lus richting het zuiden te maken, zodat ik ook Queenstown en Dunedin had gezien, of wat meer de tijd te nemen en verder naar het noorden te gaan. Uiteindelijk heb ik toen besloten om niet naar Queenstown te gaan, maar langzaam richting Christchurch te rijden.

De filmset (Hobbiton) op het noordereiland was erg mooi, maar ook de rest van Lord of the Rings is gefilmd in Nieuw Zeeland. Helaas is er van die andere locaties niet veel meer te zien dan de prachtige natuur. De ene keer is dat een mooi bos of een groot meer. De andere keer rotsen of besneeuwde bergen. Tijdens de rondreis op het zuidereiland was ik al door Mordor gereden en had ik vanuit de verte al wat filmlocaties gezien. (Ook van andere films, zoals Narnia.) Op zoek naar een nieuwe LOTR-filmlocatie ben ik over een gravelweg langs het kanaal gereden. Behalve een aantal zalmkwekerijen en een mooi uitzicht, was hier weer niets speciaals te zien. De locaties zagen er weer even prachtig uit als voor er op die plaats werd gefilmd, en met alleen een sterretje op de wegenkaart is het lastig te ontdekken wat er precies in de film te zien was.

Via Lake Tekapo, Fairlie en Geraldine ben ik naar Peel Forest gereden. Ik had hier weer een DOC-campground ontdekt om te slapen, met daarbij een aantal wandelroutes langs watervallen en dergelijke. Toen ik langs een winkeltje kwam en daar de nacht wilde boeken, vertelde de eigenaar me dat het te nat was en ik beter door kon rijden naar de volgende DOC-plaatsen. Een stuk verderop vond ik een mooie plaats langs een rivier in de buurt van Mayfield. Ik heb de camper op de stenen van het droogstaande stuk rivierbed gezet en heb daar geslapen. Toen het ‘s nachts begon te regenen is gelukkig het water niet tot aan de camper gestegen.